Serzeniş

Hayata olan aşkımdan mıydı?

Yoksa sancımdan mı? bilemiyorum

Gecelerce kağıt-kalem yeyip, mürekkep içtim

Buydu beni sarhoş eden belki de (senin için) ....


Ucuz bir karanlığa bırakıyorum şimdi hayallerimi,

Ansızın ve öylesine.

Beklemiyorum artık bayram günlerini.

Kutlamıyorum resmi gayr resmi hiçbir serüveni.

Ve son sözü yine ben söylüyorum hayata!

Son söz, önsöz'den daha kısa;


'Alabileceğini aldığını zannediyorsun sen hayat!

Oysa ben, sedece bir yaramı göstermiştim sana.'

























Sevim Demiröz